ماورا برمی گردد

به نام پروردگار بزرگ

سلام. ماورا هستم. همون پسری که سال های نه چندان دور تو این وبلاگ می نوشت. همون که تنها بود و حرفاشو با وبلاگش می زد. ماورایی که وبلاگش تنها یک خواننده پی گیر داشت. من همون ماورایی هستم که گاهی غمگین بودم و گاهی شاد، گاهی خشمگین بودم و گاهی مهربون! آره خودمم و دوباره برگشتم. برگشتم تا باز بنویسم؛ پس می نویسم! می نویسم با این که وبلاگم همون یک خواننده پی گیر رو هم الان نداره اما به این نتیجه رسیدم که مهم ترین خواننده وبلاگم خودم بودم.

تو این دوسالی که فعال نبودم اتفاقات خیلی زیادی افتاده که خدا رو شکر خیلی هاش شیرین بوده گرچه تلخی های نه چندان مهمی هم چاشنی کارم بوده. یکی از مهم ترین اتفاقا اینه که من هنوز تنهام و جفت نشدم اتفاق مهم بعدی اینه که بالاخره پارسال قلبمو عمل کردم و به استرس 25 ساله زندگیم پایان دادم عمل موفقی بود ولی اون نتیجه شایانی که می خواستم رو نداشت؛ به هر حال الان خدا روشکر بهترم و همین کافیه (البته یک عمل دیگه هم دارم).

کارشناسی رو هم تو دانشگاه مورد علاقم گرفتم ولی دیگه حسی به رشته نرم افزار ندارم و بازگشت کردم به عشق همیشگیم سینما! اندک تلاشی رو هم برای قبول شدنم کردم ولی رتبه جالبی به دست نیاوردم چون اینجا استاد خوبی مثل استاد خداپرستی رو نداشتم. به هر حال بدم نمیاد که با تلاش بیشتر رتبه تک رقمی ارشد سینما بشم و از شما چه پنهون که دارم برای به دست آوردنش تلاش هم می کنم.

از امروز تصمیم گرفتم که برگردم و باز بنویسم. از خاطراتم، تلاش هام، شادی هام، غم هام، عاشق شدنام ، فارغ شدنام، فیلم ساختنام، پول درآوردنام، فرانسه خوندنام، اهنگ گوش کردنام، سینما قبول شدنام و پیانو خریدنای آیندم

امیدوارم که بتونم بهترین نتیجه رو توی سال هایی که دارم تو زندگیم به دست بیارم.