آقای درویش

درویش 1

ایستگاه 20 ریله قطار

سلام داش مشعود چه طوری؟ من خودم اسمتو انتخاب کردم. درویش گذاشتم به چند دلیل :

1- ریش و سیبیلت شبیه درویش هاست

2- برای درویشی جزیره رو انتخاب می کنی( که لطف بزرگی می کنی)

3- درویشی دوست داری

البته گزینه های دیگری هم بود برای اسم تو اما خوب این یکی قشنگ تره

مثلا مقتدا،مذنب،مذنب فی سبیل الله،عارف و ... .

چند شب پیش یک اسم خیلی قشنگ موقع خواب به ذهنم رسید که خیلی قشنگ بود اما هر کاری می کنم یادم نمیاد.

امیدوارم از اسم درویش خوشت بیاد. حداقل این اسم بیشتر از کمل به تو میاد.

شرکت الجی تقدیم می کند

درویش چند باری به صورت موقت به جزیره میومد. اما یک روز قطار درویشی درویش بیست روزی در جزیره توقف کرد و ماجراهای فوق العاده جذابی را آفرید که در طی مجموعه داستان های درویش اون خواهیم خوند.

بامداد بود. از پنجره جزیره بیرون را نگاه می کردم. مه کل کوچه را پوشانده بود. از دور یک مردی قد بلند به سمت جزیره می آمد و دستانش را تکان می داد. آن مرد سیبیل داشت.

بله او درویش بود.

کلید از دستان توت فرنگی به سوی او پرتاب شد. او کلید را گرفت و به بالا آمد. او مرحم داشت

او با مرحمش مرحم گرفت. من به جغد پیر گفتم هندوانه بخرد و او نیز هندوانه خرید ما جشن سه نفره ای گرفتیم و هندوانه ها را به همراه نان و پنیر خوردیم. سپس چای خوردیم. ساعت 4 فیلم آخرالزمان را برای درویش گذاشتم. جغد پیر ما را تا دقیقه 37 فیلم همراهی کرد و سپس خودش به بالا پشت بام رفت و خوابید.

درویش نیز خسته بود و خوابش می آمد اما می خواست وانمود کند که خوابش نمی آید. او هر 30 ثانیه یک بار به توت فرنگی می گفت : « کمی فیلم رو می زنی عقب» سپس خوابش می گرفت و مجددا می گفت: « کمی فیلم رو می زنی عقب» اما افسوس که باز هم خوابش می گرفت و می گفت: « کمی فیلم رو میزنی عقب» آخرش هم خوابید. صبح که بیدار شد حسن فیلم را کاملا زد عقب و مجددا با هم فیلم رو دیدند . مردان پرسپولیس رو هم دیدند. سپس خوابیدیم!

ظهر دایره زنگی و سپس نصف مال من نصف مال تو را دیدیم . و ... را نیز دیدیم!

جغد پیر افطاری آورد. من در بالا پشت بام درس خواندم!

روز بعد درویش پلی استیشن را کشف کرد شب او مدال 2 خرید.

من که با دو لو به دیدار پدرم رفته بودم با پولی که از او گرفتم دسته و کارت حافظه و بازی فوتبال و کلبه وحشت خریدم.

روز بعد درویش 40 درصد از مدال 2 را رد کرده بود و من شیمی می خواندنم. مرحله راه آهن بود و ما مدرن تاکینگ گوش می دادیم.

درویش ، جغد پیر را مقتدای خودش می دانست. او می گفت: یا علی جان مقتدای من تویی طول و عرض و ارتفای من تویی

درویش با CIA  ارتباط داشت و او با یک بیسیم یک هلی کوپتر از آمریکا به جزیره آورد

با درویش فوتبال پلی وان بازی می کردیم تیم ساختگی ما یک بازیکن داشت به نام  T !

16 شهریور دور دوم مسابقات فوتبال مقدماتی جام جهانی 2010 آغاز شد و ایران در اولین بازی در مقابل عربستان قرار گرفت.

در نیمه اول اعراب گل زدند و یا حبیبی یا حبیبی و یهلونی یهلونی می کردند. سپس نیمه دوم آغاز شد. کرنری برای ایران گرفته شد. درویش برخواست و گفت: « نه مثل اینکه اینها مرحم می خواهند» سپس به سمت تلوزیون رفت و از باند های کوچک تلوزیون مقداری مرحم ناب تهران را به سمت بازیکنان فرستاد. همان کرنر گل شد!

بازی 1-1 به اتمام رسید

این داستان ادامه دارد ...

آنچه در قسمت بعد خواهید خواند:

درویش بر روی تابلو جمله ای نوشت و او که به همراه توت فرنگی آب و آتش خرید نتوانست مدال را تمام کند و 007 را بعد از روزه خوری که صفایی داشت و حسن به حیدریان نرفت.

درویش اگر نظر ندی ادامه داستان رو نمی نویسم!

بچه ها داستان چه طور بود؟