جزیره ماورایی آقای ماورا
بلاگی برای ماورانویسی
جزیره ماورایی آقای ماورا
بلاگی برای ماورانویسیدرباره من
این وبلاگ متعلق به ماورا بوده و کپی از مطالب با کسب اجازه مانعی ندارد.
ادامه...
شاید دیگه تنها نیستم
به نام خداوند بخشنده و مهربان
«سال مهارت های رفتاری»
دفترچه خاطرات عزیزم ، امروز برایم روز خوبی بود. حمید بعد از مدت ها به جزیره اومد ، محمد گفت که فردا به جزیره میام . حالا دیگه فکر می کنم که اون قدر ها هم تنها نیستم . حالا دیگه می دونم که برای بقیه مهم هستم. اون قدر مهم که برای تنها نبودن من میان قزوین و لحظه ی تحویل سال رو کنار من میمونن . اون قدر مهم که برنامه های سفرشون رو جابه جامی کنن تا در جشن جزیره شرکت کنن. اون قدر مهم که از کارشون میزنن و پیش من میان.
شاید دیگه بهتره به این فکر کنم که در اوج تنهایی ، تنها نیستم . شاید بهتره که حالا من هم اخلاقمو عوض کنم تا به اون ها ثابت بشه که اون ها هم برای منم مهم هستن.
من ملیکا رو دارم. دختری که وقتی نون میریزی تو تنگ آبش و اون غذا می خوره لذت می بری.شاید در آینده خدا چیز های بیشتری بهم بده ولی من هم باید یک چیزی رو بدم تا چیزی رو به دست بیارم.
از فنگ تا رزیدنت اویل
به نام خداوند بخشنده و مهربان
این یک ماجرای واقعیست...
داغه داغه ... مال یک ساعت پیشه ...
کمتر از چند ساعت دیگه امتحان فلش (عملی) دارم و هیچی کار نکردم! ساعت 2:00 بود که گفتم تا ساعت 6:00 بخوابم و بعدش پاشم و درس خوندن رو شروع کنم. ما خوابیدیم و یک ساعت و نیم از خوابم گذشت و کم کم چهره یک زیبا رو داشت توی خوابم نمایان می شد که ناگهان ...
از فنگ تا رزیدنت اویل
دخترک تازه داشت چهره اش کاملا نمایان میشد که ناگهان انفجار نور رخ داد. اما این انفجار نور انقلاب نبود بلکه تبعات انقلاب بود. با ترس و استرس از لحظه بدرود با دنیا از خواب پریدم و در عرض یک صدم ثانیه با ضربان قلبی سه برابر ضربان قلب یک خردسال از درب اتاق بیرون رفتم و به پشت بوم پناه بردم.
صحنه ای که مرا آنگونه ترساند این بود که وقتی انفجار نور رخ داد، دیدم یخچال صدای عجیب میده و تند تند میلرزه...
واقعا ترسیدم ، فکر کردم زلزله است ولی تا پامو گذاشتم تو پشت بوم با خودم گفتم قدرت خدا رو می بینی؟ عجب زلزله باحالی ! فقط اتاقو میلرزونه!
ضربان قلبم که بهتر شد سریع پریدم تو اتاق و برق پشت بوم رو زدم و مجددا پامو گذاشتم تو پشت بوم. (جزیره جدید طوری طراحی شده که پاتو از اتاق بیرون میذاری به پشت بوم می رسی )حالا زمان عملیاتی خفن تر بود. سریع پریدم و رختخوابمو بیرون کشیدم. دو تا متکا رو در عملیاتی انتحاری با یک دست از شر اون اتاق نجات دادم. بازم اون صدای مسخره و اون لرزش اومد... . این بار در عملیاتی یخچال رو از برق کشیدم . رفتم مهتابی اتاق رو زدم. اونم صدای عجیبی می داد.
سریع همه لامپ ها رو خاموش کردم و پریدم تو پشت بوم .اومدم با کلی استرس سرمو رو متکا گذاشتم و زل زدم به نور چراغ برق و منتظر بودم عزرائیل بیاد منو ببره. هی نور چراغ برق ضعیف و قوی می شد. هر بار هی فکر می کردم قراره تو تاریکی سراغم بیاد. به شدت به یک هم صحبت نیاز داشتم که اون لحظات فکر منو منحرف کنه. با خودم تصمیم گرفتم که آدم خوبی بشم. گفتم من دیگه نمی تونم تنها زندگی کنم. اصلا این چه وضعشه؟
منتظر بودم که هر چی زود تر صبح بشه و برم ازدواج کنم که از فردا شب مجبور نباشم تنها بخوابم و از یک نوسان برق اینجوری بترسم.
هر کاری می کردم خوابم نمی برد. با خودم به بازی ایتالیا فکر می کردم که ذهنم منحرف بشه ولی همش صحنه لرزش یخچال یادمه. ناگهان دیدم عده ای چراغ قوه در منزل مردم می اندازند...
در این لحظه یک شیر زن در حیاط ظاهر شد. بله او حاج خانم بود که خدا فرستاده بودش که منو از اون فکر در بیاره...
سرمو از پشت بوم گرفتم سمت حیاط و صداش کردم:« حاج خانم؟!»
- بله ؟!
این بله از صد تا بله عروس شیرین تر بودعزرائیل با شنیدن این بله برای مدتی بی خیال من شد.
گفتم: حاج خانم چی شده؟
- ( لهجه قزوینی بخوانید) نمی دانم یک صدایی اومد بعدش یک بو اومد.
اون آدم هایی که داشتن چراغ قوه می انداختن توی خونه ، ماموران اداره برق بودن. حاج خانم رفت پرسید: چی شده؟
- هیچی دزد اومده که سیم ها رو بدزده و قسمتی از نول رو دزدیده و الان برق منظقه فقط به فاز شهر وصله !!!!
حالا تو اون وضع حاج خانم داشت براشون توضیح میداد: « یک صدایی اومد ، بعدش یک بو اومد.»
همسایه ها: کل وسایل سوختن!
حاج خانم: یک صدایی اومد ، بعدش یک بو اومد
مامورای برق: نول رو بکن تو فاز
حاج خانم : یک صدایی اومد ، بعدش یک بو اومد
همسایه ها: کل وسایل سوختن!
حاج خانم : یک صدایی اومد ، بعدش یک بو اومد
مامورا : نول رو بکن تو فاز شهر
همینجور که داشتم به صدای بو داری که حاج خانم شنیده بود فکر می کردم و می خندیدم یک دفعه گفتم : یا خدا ! کامپیوتر تازه عروسم ! تلوزیون کاپیتانم ! دی وی دی جنجالی ام !
بعد از ده دقیقه نول به سلامتی تو فاز شهر رفت و منم سریع اومدم وسایل رو چک کردم... خدا رو شکر همه چیز خوب بود. اما فکر کنم رسیور همسایه سوخت.
پلیس هم سر و کله اش پیدا شد و مثل همیشه گفت : فردا تشریف بیارید کلانتری!
نفهمیدم به کی گفت و چرا گفت؟
فقط تهش فهمیدم که نول رو از فاز شهر کشیدن بیرون که باعث شده یک صدایی بیاد ، بعدشم یک بو بیاد. وقتی نول رو دوباره کردن تو فاز شهر مثل کولری بود که با صداش، صدا و بو رو از بین برد...
بعد از چند دقیقه گفتم نخوابم و درس بخونم و قرار شد بعد ازنوشتن این متن و یک دست رزیدنت اویل زدن و یک چای کوهی خوردن ، تمرین رو شروع کنم ...
با تشکر ماوراء
نظر فراموش نشه...
شب سرد
در طول شب مامان چند بار ازم پرسید که اگه من بمیرم تو کجا میری؟
منم که همیشه فکر می کردم مامانم حداقل 50 سال دیگه زنده می مونه و بزرگ شدن منو می بینه بهش گفتم: زنده می مونی . ترو خدا از این حرفا نزن
نصف شب بلند شدم که سریال سحر رو ببینم. آخرای فیلم بود که مامان از خواب پرید و جیغ می زد. خودش گوشی رو برداشت و به 115 زنگ زد. بعد از چند دقیقه اورژانس اومد و مامان رو برد بیمارستان ...
وقتی رسیدیم بیمارستان نیم ساعت مونده بود به شروع بد بختی من...
با چشم خودم دیدم که چه جوری مامانمو از دست دادم . دیدم که دکترا بهش شک می زدن. این حس رو داشتم که دیگه مامانم بهم بر نمی گرده ولی ته دلم امید داشتم که خدا دلش نمیاد منو تو این سن بی مادر بذاره اما دلش اومد...
مامان که رفت من موندم و یک خانواده جنجالی
خلاصه الان که 8 سال از اون ماجرا میگذره من هر روز دارم تنها تر و حسرت به دل تر از دیروز می شم و دارم نابود شدن خودمو با چشم خودم می بینم و امیدوارم که منم برم پیش مامانم شاید اون جا چیزی بهتر از اینجا در انتظارم باشه ...
سرنوشت جزیره 1
به نام خداوند بخشنده مهربان
ماوراء از دوران کودکی علاقه مند به حضور عده در اطراف خود بود. هر گاه که اهالی جزیره پیش او می آمدند ، ماوراء با گریه های خود مانع رفتن آن ها می شد.
این مهمان دوستی ماوراء از کودکی تا امروز همراه او بوده و انشالله در آینده هم خواهد بود.
ماوراء با تاسیس جزیره سیر تکاملی خود را نیز طی نمود و جزیره با تغییرات ، ماوراء تغییر می کرد. ماوراء ابتدا بنیاد فیلم های ایرانی و هندی را در جزیره راه اندازی کرد. دیگران نیز همراه با ماوراء به تماشای آن فیلم ها می نشستند و لذت می بردند.
در یکی از روزهای تابستانی ماوراء با پدیده ای به نام رز زرد آشنا شد. درست در همان روز تابستان جغد پیر ، اقلیدس و شوریده از تهران به سمت جزیره راه افتاده بودند و ماوراء اولین فیلم زندگی اش را به خورد این چهره ها داد.
در آن روز رز زرد جزیره را دچار تحول کرد به گونه ای که تمامی اهالی می دانستند که هیچ راه فراری ندارند. این اخطار درون یخچال به افراد ساکن جزیره داده شد.
اهالی به هر گوشه ای که می رفتند با یک تکه کاغذ حاوی هیچ راه فراری ندارید مواجه می شدند.
آن روز گذشت تا اینکه...
ادامه مطلب ...
شب های درویشی 1
به نام خداوند بخشنده و مهربان
صفحه ای از خاطراتم در جزیره
امشب هم من همانند شب های دیگر در انتظار آمدن جغد پیر بودم. منتظر بودم تا جغد پیر همراه با به خانه بیاید.
سرم را از پنجره بیرون بردم در آن سوی کوچه میان ذرات گرد و خاک دو چهره به چشمم خورد. اولین چهره را شناسایی کردم. او جغد پیر بود که درون دستانش 
به چشم می خورد.
اما چهره دیگر غیر قابل شناسایی بود...
ادامه مطلب ...
سفر های ناگهانی و بازگشت
رهبر جزیره در 21 بهمن تصمیم گرفت که به صورت ناگهانی به تهران برود و همه را غافل گیر کند.
در این میان دولو نیز از قم راهی تهران بود...
با زمانبندی ماوراء، دولو و ماوراء هردو به صورت همزمان به میدان فردوسی رسیدند...
رهبر جزیره در سفر های خود کارهای بسیار مهمی انجام داد که ...
بررسی ابعاد مختلف پلی استیشن بازی کردن خطر
بررسی ابعاد مختلف پلی استیشن بازی کردن خطر در روز عقد و روز های دیگر...
خطر که بود و چه کرد؟
خطر یکی از برادران بزرگ ماوراء بود که در 15 سال قبل از تشکیل جزیره به دنیا آمد. او از کودکی به توپ و فوتبال علاقه داشت. اگر توپ گیرش می آمد، دکی را درون دروازه می گذاشت و توپ ها را به سوی او می شوتید و در پارک رازی مشغول فوتبال بازی کردن بود.
ماجرای پلی استیشن از کجا آغاز شد و خطر چگونه به این موضوع علاقه مند شد؟
عده ای از انسان ها در ژاپن مقدس، با همکاری یکدیگر 
دستگاهی برای بشر ساختند با نام پلی استیشن! خطر با دیدن این دستگاه ، به شدت مجذوب و شیفته ی آن شد.
خطر این دلبستگی را به مارکوپولو و جغد پیر گفت و آن ها نیز دلبسته ی این دستگاه شدند. آن ها شبانه دستگاه پلی استیشن را به همراه یک فوتبال 99 و یک بازی تیکن 3 کرایه می کردند و تا صبح به پای پلی استیشن می نشستند.
هر گاه خطر و شوریده در مقابل هم صف آرایی می کردند، بسیار جذاب بود. آنان با یک مشت و یک استغفرالله کار خود را شروع می کردند. سپس کری می خواندند و در نهایت می جنگیدند اما برای این که بزرگتر ها بیدار نشوند و بساط پلی استیشن را جمع نکنند زود به دستور جغد پیر و مارکوپولو صورت هم را می بوسیدند.
خطر همیشه دکی و ماوراء را زیر گردن خودش قرار میداد و به او می گفت:« هر وقت گفتم ، آروم مربع رو فشار بده»
مدت ها گذشت تا این که خطر بزرگتر شد. دیگر دکی برای خودش استادی شده بود. یک روز خطر و دکی در جنجالی ترین روز تاریخ پلی استیشنی جزیره در قالب دو تیم فوتبالی به مصاف هم رفتند.
خطر قصد داشت تا با شگردی موذیانه لج دکی را در آورد. او ابتدا یک گل به دکی زد و ندای زییییغ به راه انداخت!
دکی کمی چشمانش سرخ شد. سپس خطر یک گل دیگر هم زد و مجددا ندای ززززیییی به راه انداخت. اشک کمی از گوشه چشمان دکی خارج شد. ماوراء و دیگران نیز او را همراهی می کردند. خطر گل سوم را زد و ندا را مجددا سر داد...
دکی گریه اش در آمد اما خیلی با غرور می خواست نتیجه را جبران کند. سپس خطر گل چهارم را زد و دکی نیز گریه کرد و خواست برود که خطر او را بیشتر عصبی کرد تا بماند و جبران کند.
خلاصه بازی 6 بر صفر به نفع خطر به پایان رسید.
مدت ها گذشت تا این که خطر و دکی و ماوراء در روز عقد جدالی حساس و نفس گیر را به راه انداختند.
اما چرا روز عقد؟
در این باره هر دسته از علما یک نظر خاصی دارند.
عده ای می گویند:
بدن خطر نیاز به ماساژ جهت رقص در عروسی داشته و چون شرط بندی بر سر ماساژ بوده ، در روز عقد پلی استیشن بازی کرده!
عده ای دیگر چنین می گویند:
روح خطر نیاز به پاس کاری توپ داشته تا بتواند مراسم عقدش را مدیریت کند.
علما نیز می گویند:
روح و جسم خطر اعتیاد به پلی استیشن پیدا کرده بود و می باید بازی می کرد تا در مراسم عقد سرحال بود
خطر خودت چه می گویی؟ چرا در روز عقد پلی استیشن بازی کردی؟
لینک های قبلی مربوط به خطر:
دامادی که پلی استیشن بازی میکند